Ο χειρισμός της ρευστότητας για την πραγματική οικονομία, με απειλές νέας έξαρσης των πληθωριστικών πιέσεων, είναι ηδύσκολη εξίσωση που θα πρέπει να λύσουν η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εάν δε θέλουν να επιβεβαιωθεί το σενάριο της ύφεσης.
Μάλιστα η Fed, η οποία θα ακολουθήσει τον Σεπτέμβριο την ΕΚΤ στο δρόμο της μείωσης των επιτοκίων, αναμένεται ότι θα κάνει μια τολμηρή κίνηση μειώνοντας τον Σεπτέμβριο τα επιτόκια του δολαρίου κατά 0,5%. Η ΕΚΤ θα πιεστεί αν δεν “απαντήσει” στην κίνηση αυτή, αφού η περαιτέρω άνοδος του ευρώ, που θα είναι το φυσικό επακόλουθο, θα επιδεινώσει την ήδη κακή κατάσταση στην ευρωζώνη.
Η στάση των κυβερνήσεων
Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η διαχείριση του μεγάλου χαρτοφυλάκιο χρέους που έχουν συγκεντρώσει και οι δύο κεντρικές τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια. Η ερώτηση στην ουσία της είναι το αν η ΕΚΤ θα συνεχίσει να μειώνει τα 5,3 τρισ. ευρώ των ευρωπαϊκών ομολόγων που έχει συγκεντρώσει τα προηγούμενα χρόνια από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Στο τέλος του χρόνου, η ΕΚΤ θα μηδενίσει τις επανεπενδύσεις που κάνει σήμερα στα ομόλογα που λήγουν. Αυτό θα γίνει, ακόμη και στα 38 δισ. ευρώ των ελληνικών ομολόγων που έχει αγοράσει κατ’ εξαίρεση μέσα στην πανδημία μέσα από το πρόγραμμα PEPP. Αν η ΕΚΤ θελήσει να διατηρήσει ή και να αυξήσει τον ρυθμό απομείωσης του χαρτοφυλακίου των ομολόγων της, θα πιέσει ακόμη περαιτέρω τις χώρες με υψηλό χρέος όπως είναι σήμερα η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία η Πορτογαλία και – λιγότερο – η Ελλάδα, να δανείζονται από τις αγορές με τα σημερινά υψηλά επιτόκια του ευρώ για να αποπληρώσουν τα ομόλογα της ΕΚΤ, επιδεινώνοντας έτσι την πορεία του χρέους τους.
Έτσι, από τη μία θα έχουμε κεντρικές τράπεζες οι οποίες θα μειώνουν τα επιτόκια επιχειρώντας να αυξήσουν τη ρευστότητα στην αγορά και οι οποίες, ταυτόχρονα, θα κινούνται περιοριστικά με ταχύτερο ρυθμό μέσω της αναστροφής της ποσοτικής χαλάρωσης.
Την ίδια ώρα, ενώ οι δύο κεντρικές τράπεζες θα βρεθούν προ διλήμματος σε λίγες εβδομάδες από σήμερα, οι κυβερνήσεις των κρατών δείχνουν να έχουν καταθέσει τα όπλα. Στις ΗΠΑ ο σημερινός πρόεδρος είναι δεδομένο ότι βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Στην Ευρώπη η πολιτική αστάθεια στη Γαλλία, τα πάγια προβλήματα της Ιταλίας και η ύφεση η οποία απειλεί τη Γερμανία δε δίνουν τις καλύτερες προοπτικές. Ειδικά τώρα που έχουν να εφαρμόσουν άλλο ένα δημοσιονομικό σύμφωνο που στο βάθος του έχει και περιοριστικές πολιτικές, άρα τελικά θα συμβάλει στην επιβράδυνση της ανάπτυξης της ευρωζώνης και τελικά της ΕΕ.
Ο αστάθμητος παράγοντας του πληθωρισμού
Την κατάσταση μπορεί να κάνει χειρότερη μια νέα πληθωριστική έξαρση με αφορμή, αυτή τη φορά, την κρίση στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη σε έναν κλοιό υψηλού πληθωρισμού που έφτασε το 3,2% τον Ιούλιο, από 3% τον Ιούνιο. Η ευρωζώνη είδε το δικό της πληθωρισμό να αυξάνεται οριακά τον περασμένο μήνα στο 2,6% από 2,5% τον περασμένο Ιούνιο.
Μια περαιτέρω όξυνση στην περιοχή μας θα έχει ως πρώτη συνέπεια την αύξηση των τιμών των καυσίμων και άρα και του πληθωρισμού, κάνοντας τις αποφάσεις των κεντρικών τραπεζών ακόμη πιο δύσκολες.
Capital.gr
Πηγή: philenews.com
