Είναι λογικό η Κυβέρνηση να αναζητήσει όλες τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για να αποκτήσει η χώρα υποδομές εισαγωγής και επεξεργασίας φυσικού αερίου, χωρίς να υποκύψει σε εκβιασμούς κινεζικών εταιρειών.
Είναι επίσης λογικό οι όποιες εναλλακτικές επιλογές να ωριμάζουν και να διατηρούνται στο ψυγείο, για ώρα ανάγκης.
Από την άλλη, η συνεχής δημόσια αναφορά σε συγκεκριμένες εναλλακτικές επιλογές τείνει να προκαλεί σύγχυση ή και παραπληροφόρηση. Στην περίπτωση της πλωτής μονάδας επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (FSRU) δεν χωρεί η παραμικρή αμφιβολία πως με μεγάλη διαφορά η καλύτερη λύση για τα κυπριακά συμφέροντα είναι η παραλαβή του πλοίου από τις κινεζικές εταιρείες και η αξιοποίησή του στο Βασιλικό. Καμία εναλλακτική λύση δεν μπορεί να εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των καταναλωτών, από την στιγμή που ήδη πληρώθηκαν στον Κινέζο εργολάβο (και στο ναυπηγείο-υπεργολάβο) περίπου 190 εκατ. ευρώ, μόνο για το πλοίο. Και δεν μπορεί να θεωρείται επιθυμητή εναλλακτική λύση η ενοικίαση ενός άλλου FSRU, με κόστος δεκάδων εκατομμυρίων τον χρόνο.
Λένε κάποιοι τεχνοκράτες, του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, πως το όφελος από τη χρήση φυσικού αερίουστην παραγωγή ηλεκτρισμού θα είναι τόσο μεγάλο, σε σύγκριση με το σημερινό κόστος ηλεκτροπαραγωγής αλλά και το κόστος για την αγορά δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου, που θα είναι συμφέρουσα ακόμα και η ενοικίαση ενός FSRU, επιπλέον της αγοράς-κατασκευής του Προμηθέα.
Γιατί όμως εμφανίζονται τόσο βέβαιοι ότι η χρήση φυσικού αερίου από την ΑΗΚ ή και την PEC εξασφαλίζει μείωση του κόστους ρεύματος κατά 30, 40, 50 τους εκατόν; Έως και 60% είπε κάποιος τις προάλλες. Σιγά μην μας δίνουν κι από πάνω λεφτά για να καίμε φυσικό αέριο.
Με βάση ποιες τιμές και ποιες παραδοχές «βγαίνει» τέτοιο όφελος, όταν καλά-καλά δεν έχει οριστικοποιηθεί το συνολικό κόστος του τερματικού που πασκίζουμε να φτιάξουμε; Διότι, τα λεφτά που εν τέλει θα δαπανηθούν για πλοία, προβλήτες, χερσαίους αγωγούς (και για επιστροφή των 68 εκατ. στην ΕΕ) εννοείται πως θα μας τα περάσουν οι αρμόδιοι ως τέλος (επιβάρυνση) στην κιλοβατώρα, όταν λειτουργήσει το τερματικό (όταν λειτουργήσει, αγαπητοί στον ΑΔΜΗΕ). Όπως θα μας χρεώνουν ανά κιλοβατώρα και το όποιο λειτουργικό κόστος. Συν το κόστος του φυσικού αερίου.
Και είναι περίεργο να βλέπουν κάποιοι τεχνοκράτες τις τιμές στην Ολλανδία ή τις τιμές LNG στις οποίες αγοράζουν μεγάλες χώρες, σε πολύ μεγάλες ποσότητες, και να υπολογίζουν στη βάση αυτών των τιμών το κόστος των πολύ μικρών ποσοτήτων που θα χρειάζεται ετησίως η Κύπρος (λες και έχουμε… κοινή αγορά) για ένα περιορισμένο μέρος της ηλεκτροπαραγωγής. Ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη η ταχύτατα αυξανόμενη διείσδυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό δυναμικό αλλά και η ανάγκη που έχει το ηλεκτρικό μας σύστημα να δέχεται ηλεκτρισμό και από το ανατολικό μέρος του, δηλαδή τη Δεκέλεια. Και η Δεκέλεια δεν πρόκειται να έχει φυσικό αέριο, ακόμα και αν καταφέρουμε και το πάρουμε στο Βασιλικό.
Και επιπλέον: Κάποιοι λένε πως «θα γλιτώσουμε τα 270 εκατ. ευρώ που πληρώσαμε το 2023 και μάλλον θα πληρώσουμε και το 2024 και κάθε επόμενο χρόνο για τους ρύπους». Όμως, θα αποφύγουμε μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του ποσού, διότι το φυσικό αέριο δεν εξαλείφει τις εκπομπές ρύπων. Άντε να τις μειώνει 25-30%. Μόνο τις εκπομπές από το Βασιλικό. Οι της Δεκέλειας δεν επηρεάζονται…
Εν κατακλείδι, αφού το θέμα είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και θα συζητηθεί και σήμερα στη Βουλή, ας εξεταστεί -παρασκηνιακά, δεν έχουμε απαίτηση- κατά πόσο η ικανοποίηση κάποιων από τις οικονομικές απαιτήσεις της CPP ή της Cosco ή και των δύο για να μάς παραδώσουν τον Προμηθέα είναι καταφανώς λιγότερο επαχθής οικονομικά από άλλες υπό συζήτηση εναλλακτικές λύσεις. Κι ας συνιστούν ωμό εκβιασμό.
Πηγή: philenews.com
