Τις θέσεις του για το στεγαστικό πρόβλημα και την πρόταση του να δοθεί λύση μέσω μιας γενναίας φορολογικής μεταρρύθμισης και παράλληλα, της αύξησης στην προσφορά κατοικιών ώστε να επέλθει εξορθολογισμός στην αγορά των ενοικίων, εκφράζει στο philenews ο βουλευτής Αβέρωφ Νεοφύτου:
«Το στεγαστικό αναδεικνύεται σταδιακά σ’ ένα από τα πιο καυτά ζητήματα για τους λαούς της Ευρώπης. Η άμεση επίδρασή του στην καθημερινότητα και στην προοπτική των Ευρωπαίων πολιτών το τοποθετεί στην κορυφή της κοινωνικής και της οικονομικής ατζέντας, επηρεάζοντας δραστικά πολιτικές αντιλήψεις και συμπεριφορές.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για το 2023, βασισμένα σε έρευνες που κάλυψαν το σύνολο των χωρών της Ε.Ε., τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην ενοικίαση κατοικιών.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το 10,2% των νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά ανέφερε δυσκολίες ενοικίασης τους τελευταίους 12 μήνες. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 18,1% για τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, καταδεικνύοντας ότι οι οικογένειες με παιδιά αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες στην εξεύρεση ή τη διατήρηση ενοικιαζόμενης στέγης.
Σε πρώτη ανάγνωση, η Κύπρος εμφανίζεται σε καλύτερη θέση σε σύγκριση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όσον αφορά τα νοικοκυριά χωρίς παιδιά. Η εικόνα είναι διαφορετική για τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, γεγονός που μάς επιβάλλει να εμβαθύνουμε στο πρόβλημα, πέρα από την επιφανειακή αξιολόγηση των αριθμών.
Ενώ λοιπόν στη χώρα μας μόλις το 2,5% των νοικοκυριών χωρίς εξαρτώμενα παιδιά ανέφερε δυσκολίες ενοικίασης το 2023, για τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά, στο 14,6%. Και πάλι, θα πει κάποιος, παραμένει κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ο οποίος ανέρχεται στο 18,1%. Όμως, εδώ πρέπει να εστιάσουμε στη διαφορά: 12% ψηλότερο ποσοστό μεταξύ οικογενειών με εξαρτώμενα και χωρίς εξαρτώμενα μέλη. Αυτή ακριβώς η διαφορά, που είναι σαφώς μεγαλύτερη από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, αναδεικνύει ότι τα νοικοκυριά με παιδιά αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στην εξεύρεση κατάλληλης κατοικίας με προσιτό ενοίκιο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καταφανή ανισότητα.
Είναι ως εκ τούτου επείγον η Πολιτεία να σκύψει πάνω από το πρόβλημα και να πάρει πρωτοβουλίες έμπρακτης στήριξης αυτών των νοικοκυριών, ώστε να βελτιωθεί άμεσα η πρόσβασή τους σε προσιτή στέγη – εξέλιξη που προφανώς θα οδηγήσει σε απτή βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.
Αυτή η συζήτηση, με βάση και τα ευρωπαϊκά στατιστικά ευρήματα, αναδεικνύει ως αναγκαία μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση, που θα λαμβάνει υπ’ όψιν, πέραν του οικογενειακού εισοδήματος, τη σύνθεση και τις ανάγκες του κάθε νοικοκυριού. Φορολογικές ελαφρύνσεις αυτής της φιλοσοφίας, πέραν της κοινωνικής δικαιοσύνης που εμπεριέχουν, θα αυξήσουν το διαθέσιμο εισόδημα των οικογενειών με παιδιά και παράλληλα θα μειώσουν τις δυσκολίες πρόσβασης σε ικανοποιητική στέγαση.
Έχω εδώ και καιρό διατυπώσει πολύ συγκεκριμένες και ρεαλιστικές ιδέες προς αυτή την κατεύθυνση. Η πρότασή μου για φορολόγηση του οικογενειακού εισοδήματος στη βάση της σύνθεσης της οικογένειας, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Όλες οι στατιστικές καταδεικνύουν πλέον ότι έχουμε εθνικό χρέος να ενισχύσουμε τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά, ώστε να ικανοποιήσουν πιο εύκολα τις στεγαστικές τους ανάγκες διασφαλίζοντας μια αξιοπρεπή διαβίωση. Εάν ως Πολιτεία δεν ενεργήσουμε άμεσα, κάθε χρόνο αυτές οι ανισότητες, αυτές οι δυσκολίες των οικογενειών με εξαρτώμενα παιδιά θα διογκώνονται.
Αντί επιλόγου: η στήριξη των οικογενειών με παιδιά μέσω φοροελαφρύνσεων, στην ανεύρεση στέγης με προσιτό κόστος είναι επιβεβλημένη μεν, αλλά είναι η ασπιρίνη για την «ασθένεια». Η πραγματική θεραπεία θα προέλθει κυρίως από την αύξηση της προσφοράς κατοικιών, η οποία θα εξορθολογήσει την αγορά των ενοικίων. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή πρότεινα ένα μέρος από τα πλεονάσματα του Ταμείου Κοινωνικής Ασφάλισης (αντί να δίνονται σε αστόχευτες και ανελαστικές δαπάνες) να διατεθεί για την κατασκευή νέων κατοικιών, έτσι ώστε από τη μια να αυξηθεί η προσφορά κατοικιών προς ενοικίαση και από την άλλη τα ασφαλιστικά ταμεία να αποκτήσουν ένα σταθερό και υπολογίσιμο έσοδο σε ετήσια βάση, προκειμένου να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες των ασφαλισμένων.
Ζούμε σε εποχές τεκτονικών αλλαγών, που απαιτούν τολμηρές λύσεις με το βλέμμα στο μέλλον. Η συντηρητική, φοβική πολιτική νοοτροπία της «πεπατημένης» όχι απλά δεν λύνει τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις».
Πηγή: philenews.com
