Όταν ξεκινούσε πριν 15-16 μέρες η απεργία στις επιχειρήσεις έτοιμου σκυροδέματος, είχε δοθεί η εντύπωση, όχι από τις συντεχνίες και τους εργαζόμενους, πως ήταν μια πρόσκαιρη αναταραχή, μικρής σημασίας.
Στη δημιουργία αυτής της εντύπωσης συνέβαλε και ο υπουργός Εργασίας, ο οποίος είχε πει, πολύ νωρίς, ότι η διαφορά μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών δεν ήταν μεγάλη. Αυτή η διαπίστωση (άποψη) του υπουργού μάλλον βόλευε τότε τους εργοδότες, χωρίς να υπαινίσσεται η στήλη πως αυτή ήταν η πρόθεση του κ. Παναγιώτου. Στάλθηκε όμως το μήνυμα στην κοινή γνώμη, λίγο-πολύ, ότι η απεργία εξαγγέλθηκε για ψύλλου πήδημα. Για μικροποσά.
Απόρησε όμως η κοινή γνώμη όταν για μια ήσσονος, όπως λεγόταν, διαφορά, η εργοδοτική πλευρά παρουσιαζόταν ανένδοτη να συζητήσει ακόμα και το πλαίσιο διαπραγμάτευσης που πρότεινε ο υπουργός. Και απάντησε με ανταπεργία και γύρευε απεργοσπάστες. Πώς γίνεται να είναι μικρή η διαφορά, αλλά να μην δέχεσαι καν να τη συζητήσεις, ώστε να μειωθεί κατά τι και να υπάρξει συμφωνία; Μήπως γιατί δεν είχες διάθεση να κάνεις την παραμικρή υποχώρηση; Μήπως λάθεψες για τις αντοχές του αντιπάλου και τώρα κλαψουρίζεις παρέα με τους εργολάβους για την οικοδομική βιομηχανία που πάγωσε;
Τόσες μέρες μετά, είναι ηλίου φαεινότερο πως έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις και ο υπουργός και οι εργοδότες και το ΚΕΒΕ, που είχε άμεση ανάμειξη μέσω ανώτατου στελέχους του.
Μπορεί για τους ιδιοκτήτες και μέτοχους αυτών των επικερδών επιχειρήσεων να είναι δυσανάλογα μικρό το διακύβευμα της απεργίας μπροστά στα δικά τους έσοδα και κέρδη (κάτι μικρο-ποσοστά περισσότερα στην υπερωριακή αποζημίωση), αλλά για τους εργαζόμενους προφανώς μετρούν και τα μικροποσά.
Όταν αποφασίζεις (μετά τους φυσιολογικούς δισταγμούς που προκαλούν οι δύσκολοι καιροί που ζουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε καθεστώς μερικής ή πλήρους απορρύθμισης) να κάνεις απεργία και αντέχεις για 16 μέρες και χάνεις εισόδημα για την οικογένειά σου και αποφασίζεις τη 16η ή 17η μέρα να συνεχίσεις την απεργία μέχρι να δικαιωθείς σε υποφερτό βαθμό, πάει να πει πως το αίτημα που στηρίζεις δεν είναι για εσένα δυσανάλογο των δυναμικών μέτρων.Ούτε δυσανάλογο των θυσιών σου.
Αν το θεωρεί δυσανάλογο ο εργοδότης, ας το ικανοποιήσει να τελειώνουμε.
Διότι ναι, δεν ακούγεται λογικό να επικρίνονται οι συντεχνίες ότι «κατέβηκαν σε απεργία για μη σοβαρό αίτημα» και την ίδια ώρα να συμπεριφέρεται η εργοδοτική πλευρά λες και οι χαμηλές υπερωρίες που πληρώνει είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των επιχειρήσεων της.
Διαβάζαμε χθες στην stockwatch ότι από το 1:1.25 που είναι σήμερα η υπερωριακή πληρωμή για τις καθημερινές (μιλάμε για άγριες ώρες, όμως), οι συντεχνίες ζητούν 1:1.40. Και είναι πολλά; Εμείς φτάσαμε εποχές που οι δικοί μας, «στα κτίσματα», κτυπούσαν αγόγγυστα τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, γιατί ήταν «η μια-θκυο» και η «μια-τρεις». Πώς χάλασε έτσι ο κόσμος; Να θεωρείται υπερβολικό (το αρχικό) αίτημα για 1:1.40 τις καθημερινές (ξημερώματα!) ή το 1:1.80 τα Σαββατοκύριακα;
Και ο υπουργός έκανε μεσολαβητική πρόταση που πλησιάζει το αίτημα για τις καθημερινές (1:1.37), αλλά μένει σε απόσταση από το αίτημα για τα Σαββατοκύριακα (1:1.62). Ίσως δεν θεωρεί ούτε αυτός κάτι ιδιαίτερο τα Σαββατοκύριακα τώρα πια. Ε ναι, ήταν να μη γίνει η αρχή τότε με τα ελεύθερα ωράρια και το εφταήμερο.
Σημειωτέον, δεν προσέξαμε να στήριξε κάποιος τους εργαζόμενους από το «πολιτικό προσωπικό». Έψαξα στο google «ΑΚΕΛ απεργία» και μου έβγαλε ένα κατεβατό ανακοινώσεις για «απεργία γιατρών». Μπορεί και να έβγαλε και για τις μπετονιέρες και δεν την πρόσεξα. Ούτε οι άλλοι έβγαλαν, αλλά από αυτούς η στήλη δεν περίμενε και πολλά. Μόνο ο Αβέρωφ έβγαλε ανακοίνωση, αλλά οκ, ανησύχησε περισσότερο για κατασκευαστές και ξενοδόχους, παρά για τους εργαζόμενους.
Ούτε από τη Βουλή πήρε κάτι το αυτί μας. Για τα πρόστιμα όμως που νομίμως επιβλήθηκαν σε εταιρείες -και διευθυντές- επειδή δεν δήλωσαν εμπρόθεσμα (μετά από αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις της Εφόρου Εταιρειών) τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους, έσκιζαν επί μήνες τα ιμάτια τους (μην πω τίποτε άλλο) οι βουλευτές, μέχρι που κατάφεραν την Τρίτη να συμφωνήσουν, λέει, με την Κυβέρνηση για διαγραφή των προστίμων! Όπως κατήργησαν οριζόντια και το τέλος των 350 ευρώ τον χρόνο στις εταιρείες, για να εκτοξευτεί η ανταγωνιστικότητα της κυπριακής οικονομίας…
Πηγή: philenews.com
