Το αφήγημα ότι η οικονομία της Κίνας έχει πιάσει το υψηλότερό της σημείο έχει προβληθεί στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά αν διαβάσετε προσεκτικά τις αναλύσεις αυτές, θα διαπιστώσετε ότι πολλοί από τους λόγους που δίνουν για τις ζοφερές αξιολογήσεις τους δεν είναι νέοι. Αντίθετα, τείνουν να υπογραμμίζουν ακριβώς τις ίδιες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι οικονομολόγοι και οι σχολιαστές για τουλάχιστον μια δεκαετία ή περισσότερο.
Σίγουρα, το παγκόσμιο πλαίσιο έχει αλλάξει. Oσοι προβλέπουν καταστροφές πιθανότατα επισημαίνουν ότι η Κίνα αντιμετωπίζει εξωτερικές και εσωτερικές προκλήσεις. Πέρα από τα δυσμενή δημογραφικά στοιχεία, η Κίνα αντιμετωπίζει επίσης ζητήματα όπως τα μεγάλα χρέη, η κακή κατανομή κεφαλαίων, η σοβαρή ρύπανση και ένας προβληματικός τομέας ακινήτων. Αλλά η κυβέρνηση της Κίνας έχει σαφώς επίγνωση αυτών των προβλημάτων – και δεσμεύεται να τα αντιμετωπίσει. Η Κίνα πράγματι επίσης δεν βγήκε αλώβητη από την πανδημία.
Τρία χρόνια μειωμένων ευκαιριών για τη δημιουργία αυξημένου εισοδήματος περιόρισαν την ικανότητα των κινέζων καταναλωτών να τροφοδοτήσουν ταχεία ανάκαμψη μετά την πανδημία. Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για να στηρίξει την εγχώρια ζήτηση και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ακολουθώντας πιο επεκτατικές νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές τα επόμενα δύο χρόνια. Οι κινέζοι φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει επίσης να εργαστούν για να επιταχύνουν την απελευθέρωση ορισμένων κλάδων. Για παράδειγμα, παραγωγικές υπηρεσίες στις οποίες απαγορεύεται η είσοδος ιδιωτικού και ξένου κεφαλαίου πρέπει να απαλλαγούν από αυτούς τους περιορισμούς το συντομότερο δυνατό. Ευτυχώς, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Αρχές γνωρίζουν αυτήν την επιτακτική ανάγκη.
Κανείς δεν περίμενε ότι η Κίνα θα διατηρήσει διψήφια ανάπτυξη για πάντα. Η συσσώρευση κεφαλαίου θα επιβραδυνόταν. Τώρα, η οικονομική ανάπτυξη θα απαιτήσειυψηλότερα μερίδια δαπανών για την κατανάλωση των νοικοκυριών και όχι για επενδύσεις.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση της Κίνας αναμένεται επειγόντως να μειώσει το μερίδιο των επενδύσεων και να στηρίξει την κατανάλωση των νοικοκυριών, μέσωμεταβιβάσεων εισοδήματος και ισχυρότερων προγραμμάτων πρόνοιας. Αυτό θα δημιουργήσει μια ευημερούσα εγχώρια αγορά, θα ενθαρρύνει την επέκταση του κλάδου των υπηρεσιών και θα στηρίξει τη στροφή προς τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Η οικονομία της Κίνας δεν έχει εξαντλήσει τις αναπτυξιακές της δυνατότητες, ούτε έχει ωριμάσει σε σημείο που να έχει χάσει τη ζωτικότητά της. Ενώ η τρέχουσα κατάσταση της οικονομίας κατέστησε δυνατή την επανεξισορρόπηση, ανοίγει επίσης χρονικό παράθυρο για την ηγεσία της Κίνας να δεσμευτεί να πραγματοποιήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Σίγουρα, η ανάπτυξη επιβραδύνεται και το παγκόσμιο πλαίσιο έχει αλλάξει. Αλλά αυτό είναι πιθανό να λειτουργήσει προς όφελος της χώρας, επιταχύνοντας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται το αναδυόμενο αναπτυξιακό της μοντέλο.
