Η Βουλή εξελίσσεται σε γραφείο εξυπηρέτησης επιχειρήσεων, χωρίς να διστάζουν βουλευτές να ζητούν ακόμα και παραβίαση του ενωσιακού κεκτημένου και συνειδητή απόκλιση του κράτους από τις υποχρεώσεις του έναντι της ΕΕ, για να ικανοποιήσει εταιρικά αιτήματα.
Θα πείτε «δεν εξελίσσεται, πάντα ήταν γραφείο εξυπηρέτησης επιχειρήσεων». Μπορεί.
Αλλά τώρα που το επίπεδο διαβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων υποχωρεί, παρ’ όλη την αναβάθμιση της οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης και των σταθερά υψηλών ποσοστών μεγέθυνσης ΑΕΠ, προκαλεί η προσήλωση κοινοβουλευτικών επιτροπών σε θέματα που ευνοούν κερδοφόρες επιχειρήσεις, για τις οποίες ποσώς ενοχλούνται να ψηφίζουν οριζόντια μέτρα ωφελείας.
Πόσο στοχευμένη ήταν η απόφαση της Βουλής την περασμένη εβδομάδα (όλα τα κόμματα) να διαγράψει πρόστιμα 14 εκατ. ευρώ που πληρώθηκαν από εταιρείες και στελέχη τους επειδή δεν εφάρμοσαν τη νομοθεσία για τους πραγματικούς δικαιούχους; Εξαίρεσαν π.χ. όσες εταιρείες είναι παραρτήματα πολυεθνικών εταιρειών, με έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων; Εξαίρεσαν μεγάλες κυπριακές επιχειρήσεις και ελεγκτικά – δικηγορικά γραφεία που αναμφίβολα δεν υπέστησαν επώδυνο βάρος από το όποιο -δικαιολογημένο- πρόστιμο τους επιβλήθηκε;
Όχι. Η διαγραφή του προστίμου έγινε οριζόντια.
Όπως πριν μερικούς μήνες, που η πλειοψηφία των κομμάτων -με αίτημα της Κυβέρνησης- διέγραψε οριζόντια για όλες τις εταιρείες το τέλος των 350 ευρώ τον χρόνο. Στερώντας από το κρατικό ταμείο δεκάδες εκατομμύρια. Μπορούσαν να εξαιρέσουν κάποιες εταιρείες. Μικρές ή μικρομεσαίες. Να έβαζαν κάποια κριτήρια. Θα μπορούσαν να έκαναν 2-3 κατηγορίες εισφοράς. Όχι. Η κατάργηση του τέλους έγινε οριζόντια.
Θυμάστε πριν 2-3 χρόνια που κίνησε η Κομισιόν διαδικασία επί παραβάσει εναντίον του κράτους επειδή παραχωρούσε χωρίς εισοδηματικά και άλλα κριτήρια μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ για αγορά κατοικίας; Ακόμα και όταν η ΕΕ προειδοποίησε πως χωρίς κριτήρια, που να στερούν τον μειωμένο ΦΠΑ από αγοραστές που δεν δικαιολογούνται να ζητούν φορολογική έκπτωση -η οποία υποτίθεται δίνεται στο πλαίσιο άσκησης κοινωνικής πολιτικής- η πλειοψηφία των βουλευτών έδωσε μάχη για να μην μειωθούν οι δικαιούχοι της ελάφρυνσης ή να μειωθούν ελάχιστα. Διότι όσο λιγότεροι θα ήταν οι δικαιούχοι, τόσο λιγότερα σπίτια και διαμερίσματα θα πωλούσαν οι κατασκευαστές.
Και ψήφισαν -με τη συναίνεση τελικά της Κομισιόν- ένα ερμαφρόδιτο κείμενο που είναι αμφίβολο σε ποιο ποσοστό θα περιορίσει την εξαπάτηση του κράτους. Διότι εξαπάτηση υπήρξε και επιβεβαιώθηκε όταν το Τμήμα Φορολογίας έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους και εντόπισε μέγα πλήθος περιπτώσεων αγοράς κατοικίας με ΦΠΑ 5% για εμπορικούς σκοπούς. Όχι για ιδιοκατοίκηση. Δεν χρειαζόταν η έρευνα του Τμήματος Φορολογίας. Και το κράτος και η Βουλή ήξεραν πολύ καλά το πάρτι που γινόταν με τον ΦΠΑ 5% για ιδιοκατοίκηση. Όπως ήξεραν πως επωφελούνταν ακόμα και οι επενδυτές που μας κουβάλησαν με το ΚΕΠ για να αγοράσουν σπίτια του μισού εκατομμυρίου και βάλε.
Όπως ήξεραν και ξέρουν πως μεγάλο πάρτι έγινε -και γίνεται- με τα φωτοβολταϊκά, αλλά δεν θέλησαν, με εξαίρεση το ΑΚΕΛ, τους Οικολόγους και τη ΔΗΠΑ, νομίζω, να συζητήσουν καν τη φορολόγηση των υπερκερδών μέσα στη μεγάλη ενεργειακή κρίση, ή την τροποποίηση της μεταβατικής ρύθμισης, που δεν εξυπηρετεί ούτε κατ’ ελάχιστο τη μεγάλη μάζα των καταναλωτών, τα νοικοκυριά.
Και τώρα, ακόμα, που η ΕΕ μάς παρέπεμψε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή αναβάλλουμε συνεχώς την εναρμόνιση με την Οδηγία για την επιβολή φόρου 15% σε πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο με κύκλο εργασιών άνω των 750 εκατ. ευρώ, η Επιτροπή Οικονομικών μεσολαβεί για αποφυγή της ψήφισης του νομοσχεδίου, ψάχνοντας ή αναμασώντας επιχειρήματα επαγγελματικών φορέων, αδιαφορώντας για το κόστος που θα έχει η χώρα από τη μη συμμόρφωσή της. Αδιαφορώντας ακόμα και για την προειδοποίηση του Μάκη Κεραυνού πως αν δεν ψηφιστεί το νομοσχέδιο η χώρα θα διασυρθεί και πάλι.
Την ίδια ώρα, η ίδια Επιτροπή, ξέχασε τις φωνές που είχε βάλει στο ΥΠΟΙΚ για το νομοσχέδιο που αυξάνει τον φόρο στοιχήματος για να αυξηθούν τα έσοδα των ποδοσφαιρικών σωματείων – εταιρειών και ξεκινά τη συζήτηση. Για να το εγκρίνει. Κανένα πρόβλημα να αυξήσουν τα έσοδά τους από το στοίχημα τα σωματεία, αφού δικό τους προϊόν αξιοποιείται από τις στοιχηματικές εταιρείες. Γιατί αυτό όμως να μη γίνει μέσω άμεσης διαπραγμάτευσης εταιρειών και σωματείων, αλλά μέσω νομοθεσίας του κράτους και της αύξησης της φορολογίας στους πολίτες – παίκτες;
Πηγή: philenews.com
