«Ενα μακροχρόνιο αίτημα διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων για την εξαίρεση των αμυντικών επενδύσεων από τον υπολογισμό του υπερβολικού ελλείμματος γίνεται για πρώτη φορά αποδεκτό» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και ΟικονομικώνΚωστής Χατζηδάκης, μετά τη συμφωνία για την αναμόρφωση του Συμφώνου Σταθερότητας στο Eco/Fin. Επίσης, ο υπουργός πρόσθεσε ότι στη συμφωνία «γίνεται ρητή αναφορά με θετικό τρόπο στοζήτημα που θα προκύψει το 2033 σε σχέση με τον υπολογισμό των τόκων των δανείων του επίσημου τομέα στο ελληνικό δημόσιο χρέος, απαλλάσσοντας έτσι τη χώρα από έναν πονοκέφαλο ως προς τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ».
Με το νέο πλαίσιο, οι βασικές προβλέψεις για τοδημοσιονομικό έλλειμμα (3% του ΑΕΠ) και το δημόσιο χρέος (60% του ΑΕΠ) παραμένουν αμετάβλητες. Ωστόσο επέρχονται σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο παρακολουθείται η τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων από τις εθνικές κυβερνήσεις αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιείται και θα λειτουργεί η λεγόμενη Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείματος – δηλαδή η ένταξη σε «καθεστώς επιτήρησης».
Οι αλλαγές
Το νέο πλαίσιο προβλέπει τα εξής:
1. Ειδική μεταχείριση επενδύσεων στην άμυνα. Αν ένα κράτος-μέλος έχει υψηλότερες επενδύσεις σε άμυνα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ή προβαίνει σε μια σημαντική αύξηση των επενδύσεών του στην άμυνα, εισάγεται η δυνατότητα οι δαπάνες αυτές να μη λαμβάνονται υπόψη για την ένταξη ή μη του κράτους-μέλους σε Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος.
2. Σταδιακός περιορισμός ελλειμμάτων και χρέους. Η απαιτούμενη μείωση χρέους θα υπολογίζεται με βάση τα χαρακτηριστικά κάθε κράτους-μέλους, ενώ ως ελάχιστο όριο για τα κράτη με υψηλό χρέος (άνω του 90% του ΑΕΠ), όπως η Ελλάδα, τίθεται η ετήσια μέση μείωση του χρέους κατά 1%. Επίσης, εξασφαλίζεται πως η ενσωμάτωση των τόκων επίσημων δανείων στο δημόσιο χρέος, η οποία είναι προγραμματισμένη για το 2033, δεν θα ληφθεί υπόψη στους υπολογισμούς εξέλιξης του ελληνικού δημοσίου χρέους.
3. Εθνική ιδιοκτησία και μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός. Κάθε κράτος θα μπορεί να προτείνει τη δική του πρόταση δημοσιονομικής προσαρμογής. Αναγνωρίζεται ότι η πορεία εξέλιξης των δημοσίων δαπανών μπορεί να αποκλίνει εφόσον αυτό τεκμηριώνεται, όπως και η δυνατότητα αναθεώρησης των τετραετών σχεδίων σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής ή στην περίπτωση μεταβολών που καθιστούν την εφαρμογή τους αδύνατη.
4. Προστασία φιλοαναπτυξιακών επενδύσεων. Τα κράτη μπορούν να πραγματοποιούν πακέτο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων, με περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής έως 7 αντί για 4 έτη.
5. Ρήτρες διαφυγής. Αναγνωρίζεται η δυνατότητα δημοσιονομικών παρεκκλίσεων σε περίπτωση που επέλθει σοβαρή οικονομική ύφεση στη ζώνη του ευρώ ή την ΕΕ («Γενική Ρήτρα»), είτε σε εξαιρετικές περιστάσεις που βρίσκονται εκτός του ελέγχου των εθνικών κυβερνήσεων («ειδική ρήτρα»).
