Με τους ψηφοφόρους σε 76 χώρες να κατευθύνονται στις κάλπες το 2024, αυτή είναι μια χρονιά-ρεκόρ για τη δημοκρατία. Ωστόσο, συμπίπτει με μια ανησυχητική άνοδο του δεξιού λαϊκισμού, ο οποίος κατηγορεί όλο και περισσότερο τις πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής για τις οικονομικές δυσκολίες των ψηφοφόρων. Παρά τις σαφείς δυνατότητες των πράσινων πρωτοβουλιών για την τόνωση των εισοδημάτων, της παραγωγικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, η προοδευτική Αριστερά αγωνίζεται να αρθρώσει μια πειστική αντίθετη αφήγηση. Εάν η ψευδής διχοτόμηση μεταξύ οικονομικής ευημερίας και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας συνεχιστεί, η πράσινη μετάβαση θα στερηθεί την πολιτική υποστήριξη που χρειάζεται για να πετύχει.
Σκεφτείτε τη συζήτηση στη Βρετανία σχετικά με το Σχέδιο Πράσινης Ευημερίας των 28 δισ. στερλινών (35,5 δισ. δολάρια) του Εργατικού Κόμματος, το οποίο έχει παρουσιάσει ως βασικό μέσο για να «κάνει τη Βρετανία υπερδύναμη καθαρής ενέργειας». Αντί να σταθούμε στα ποσά που δαπανώνται, η συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στο τι θα χρειαστεί για να ολοκληρωθεί η αποστολή. Το θέμα δεν είναι να ρίχνουμε χρήματα στο πρόβλημα και να ελπίζουμε για το καλύτερο. Είναι να υπάρχει στρατηγική για την κινητοποίηση μαζικών επενδύσεων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα προς έναν συλλογικό στόχο.
Για να καταστήσει την καθαρή ενέργεια την κινητήρια δύναμη των βιομηχανικών, οικονομικών και καινοτομικών στρατηγικών του, το Εργατικό Κόμμα χρειάζεται μια νέα αφήγηση.
Το Εργατικό Κόμμα μπορεί να ενισχύσει αυτά που προτείνει με έξι επιχειρήματα.
Πρώτον, δεν χρειάζεται να υπάρχει συμβιβασμός μεταξύ της δράσης για το κλίμα και της οικονομικής ανάπτυξης. Δεύτερον, η χρηματοδότηση για το κλίμα αντιπροσωπεύει μια επένδυση και όχι ένα κόστος. Τρίτον, οι δύσκολες αποστολές απαιτούν υπομονετική, μακροπρόθεσμη, ανεκτική στον κίνδυνο χρηματοδότηση που μπορεί να συνωστιστεί σε άλλες μορφές χρηματοδότησης και να οδηγήσει σε αλλαγές μετασχηματισμού σε διαφορετικά στάδια του καινοτομίας και του επιχειρηματικού κύκλου. Τέταρτον, οι δυνατότητες του δημόσιου τομέα έχουν σημασία. Μια φιλόδοξη εθνική αποστολή καθαρής ενέργειας απαιτεί αυτοπεποίθηση, ικανές και καλά εξοπλισμένες εθνικές, περιφερειακές και τοπικές κυβερνήσεις που συνεργάζονται για να αναπτύξουν εργαλεία όπως προμήθειες και επενδύσεις προσανατολισμένες στα αποτελέσματα.
Πέμπτον, μια πράσινη, δίκαιη μετάβαση απαιτεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που σημαίνει επαναπροσδιορισμό της τυπικής εταιρικής σχέσης μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρήσεων. Τέλος, το σχέδιο των 28 δισεκατομμυρίων στερλινών πρέπει να θεωρηθεί ως επένδυση στο οικονομικό μέλλον της χώρας. Με τόσες εκλογές φέτος, μια προοδευτική πράσινη αφήγηση είναι επιβεβλημένη. Για να πείσει τους ψηφοφόρους, πρέπει να δείξει πώς νέες δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις που στοχεύουν σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ευεργετικά αποτελέσματα μπορούν να δημιουργήσουν έναν πολλαπλασιαστή ανάπτυξης σε ολόκληρη την οικονομία, καλό για τους ανθρώπους και τον πλανήτη.
H Μαριάνα Μαζουκάτο είναι ιδρυτική διευθύντρια στο UCL Institute for Innovation and Public Purpose. Είναι πρόεδρος στο Council on the Economics of Health for All του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
