Πώς μια συνταξιούχος καθηγήτρια μεταμόρφωσε πάρκο σε έργο τέχνης (εικόνες)
Εμπνέει η αξιέπαινη ενέργεια συνταξιούχου καθηγήτριας τέχνης στη Λάρνακα, η οποία μεταμόρφωσε το πάρκο της γειτονιάς της, που βρίσκεται στους Αγίους Αναργύρους.
Η εικαστικός Αντρούλα Αγγελίδου Αντωνιάδου δημιούργησε έργα τέχνης στους, γεμάτους με συνθήματα τοίχους του πάρκου της CYTA και άλλαξε την εικόνα του χώρου, προσφέροντας μια πιο αισιόδοξη εμπειρία στους επισκέπτες.
Η συνταξιούχος εργαζόταν αφιλοκερδώς επί μήνες τα απογεύματα, προκειμένου να αλλάξει την ασχήμια στους τοίχους και κατάφερε πολύ περισσότερα απ’ αυτά που αρχικά είχε υπολογίσει. Έκανε κοινωνούς στη διαδικασία δημιουργίας τους επισκέπτες του πάρκου, ανάμεσα στους οποίους μια μεγάλη ομάδα νεαρών, που σεβάστηκαν, όπως λέει, τα έργα της και πλέον τη φωνάζουν «θεία». 
Η κ. Αντωνιάδου, η οποία δέχθηκε τα συγχαρητήρια του δημάρχου Λάρνακας που έσπευσε επί τόπου για να δει το αποτέλεσμα, μίλησε στον «Φ» για την υλοποίηση της ιδέας της, που δείχνει τον δρόμο και για άλλες αντίστοιχες ενέργειες στα δημόσια πάρκα της πόλης, τα πλείστα εκ των οποίων έχουν βανδαλιστεί και έχουν γεμίσει συνθήματα.
«Το καλοκαίρι αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας ο γιος μου και μετά από μια επέμβαση που έκανε, ξεκινήσαμε να κάνουμε βόλτες στο πάρκο της γειτονιάς. Έτσι είδα την κατάσταση του, ήταν ακάθαρτο και γεμάτο συνθήματα. Στην αρχή ξεκίνησα να το καθαρίζω και μετά επικοινώνησα με την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Λάρνακας και τους είπα πως πρέπει να έρχονται πιο συχνά να το καθαρίζουν. 
Μετά σκέφτηκα πως θα μπορούσα να ζωγραφίσω τους τοίχους που είχαν άσχημη εικόνα. Επικοινώνησα μέσω του Facebook με τον δημοτικό Σύμβουλο, Γιώργο Λακκοτρύπη και του είπα την ιδέα μου. Μου είπε να κάνω μια επιστολή στον Δήμο, πήρα άδεια κι έτσι ξεκίνησα από τον Ιούνιο. Αγόραζα μπογιές και πήγαινα στο πάρκο τα απογεύματα και ζωγράφιζα. Έκανα πρώτα δύο τοίχους και μετά σχεδίασα τα τοιχάκια, που ήταν χαμηλά. Έμεινε ένα που δεν έγινε, επειδή χρειάζεται επιδιόρθωση και ελπίζω να το φτιάξουν σύντομα για να το ζωγραφίσω».
Η εικαστικός αντιμετώπισε τους τοίχους ως καμβά και δημιούργησε τα πρώτα street έργα της, αποσπώντας πολύ θετικά σχόλια από τους επισκέπτες του δημοτικού πάρκου, που δημιουργήθηκε πριν από 20 χρόνια. «Άρεσε πολύ η ιδέα σε παιδιά και μεγάλους που έρχονταν στο πάρκο. Αυτό που με εξέπληξε ήταν πως μια ομάδα νεαρών, που συχνάζουν στο πάρκο, είχαν πολύ θετικές αντιδράσεις όταν με έβλεπαν να εκφράζομαι πάνω στους τοίχους. Μου έδειξαν σεβασμό επειδή ήταν και πολύ φιλική η προσέγγισή μου. Εγώ ήθελα να εκφράσω κάποια συναισθήματα μέσω της τέχνης, να προκαλέσω αισιοδοξία και να στείλω ένα μήνυμα πως η δημιουργικότητα είναι ένα σημαντικό δώρο στον άνθρωπο». 
Η κ. Αντωνιάδου ήταν εκπαιδευτικός για 34 χρόνια και αφυπηρέτησε το 2007, ως διευθύντρια του Λυκείου Αγίου Γεωργίου στη Λάρνακα. «Πιστεύω πως είναι μια αντίδραση των παιδιών», ανέφερε όταν ρωτήθηκε για ποιον λόγο οι νεαροί γεμίζουν με συνθήματα τους τοίχους. «Όταν υποτιμάς τον άλλο αντιδρά αρνητικά. Δεν γνωρίζουμε τι πρόβλημα μπορεί να έχουν στο σπίτι τους κάποια παιδιά. Αυτό το έζησα και στα σχολεία, με όσα παιδιά είχαν προβλήματα. Ήμουν ανοικτή για να τους ακούσω, επειδή η επικοινωνία είναι σημαντική. Όταν ήμουν στο Λύκειο Αγίου Γεωργίου, κάποια παιδιά το έσκαγαν από το σχολείο. Σε συνεννόηση με το Υπουργείο Παιδείας, με αυτήν την ομάδα μαθητών καθορίσαμε συναντήσεις και τους έκανα γλυπτική. Γι’ αυτά τα παιδιά ήταν μια διέξοδος. Το έβρισκαν ως εκτόνωση και έρχονταν στις συναντήσεις. Πιστεύω πως όταν δείξεις μια διαφορετική προσέγγιση στα παιδιά μπορούν να βρουν τον δρόμο τους». 
Η ζωή της κ. Αντωνιάδου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την τέχνη και έχει δημιουργήσει, μάλιστα, στο σπίτι της μια γκαλερί με δικά της έργα, την οποία μπορεί να επισκεφθεί όποιος θέλει. Εκεί εκτίθενται πίνακες ζωγραφικής, πίνακες digital drawing, γλυπτά και έργα κεραμικής. Έγραψε εξάλλου και θεατρικές παραστάσεις, μία από τις οποίες ανέβηκε από το Θέατρο Σκάλα το 2011.
Απαντά αμέσως καταφατικά όταν την ρωτώ εάν θα φιλοτεχνούσε κι άλλο πάρκο εάν της το ζητούσαν. Η τέχνη, όπως λέει, πρέπει να είναι στην καθημερινότητα των ανθρώπων. «Η τέχνη είναι μια διέξοδος για την κοινωνία και μπορούν πολλά σημεία στην πόλη να ζωγραφιστούν ή με γκράφιτι ή με το στυλ της ζωγραφικής που έκανα εγώ. Ο κόσμος πρέπει να έρχεται σ’ επαφή με την τέχνη, όπως έγινε με το φεγγάρι (σ.σ Μουσείο Φεγγαριού) που τοποθετήθηκε στην πλατεία Ζουχούρι, το οποίο το δημιούργησε ένας Βρετανός γλύπτης. Η τέχνη πρέπει να υπάρχει παντού ώστε να την απολαμβάνει ο κόσμος. Η Ιταλία, για παράδειγμα, είναι ένα υπαίθριο μουσείο. Όπου γυρίσεις βλέπεις ομορφιά και αυτό καλλιεργεί την ψυχική διάθεση». 
Πηγή: Philenews
