Περιπλανώμενος σε δύο πόλεις.. Η περίπτωση 58χρονου που κοιμάται σε παγκάκια
Τον συνάντησα το βροχερό μεσημέρι της περασμένης Τρίτης στην πλατεία Σολωμού στη Λευκωσία και τον φωτογράφισα καθώς ερχόταν προς το μέρος μου μεταφέροντας στα χέρια όλη του την «περιουσία», τρεις βαλίτσες με τα ρούχα του.
Μόλις είχε κατέβει από το λεωφορείο που τον έφερε από τη Λάρνακα, αφού τους τελευταίους μήνες που ζει χωρίς μόνιμη στέγη, πηγαινοέρχεται περιπλανώμενος μεταξύ Λάρνακας και Λευκωσίας.Είναι 58 χρόνων και δηλώνει άστεγος και «ιατρικά ανάπηρος» όπως μου είπε, έχοντας σοβαρά προβλήματα υγείας που τα τελευταία χρόνια τον καθιστούν ανίκανο για εργασία – έχει υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και υποφέρει με καρδιακή ανεπάρκεια και διαβήτη.
Στη διάρκεια της μέρας, συχνάζει σε μεγάλα εμπορικά κέντρα των δύο πόλεων, αφού όπως μου είπε, «έφτασε στο σημείο να ζητά βοήθεια από τον κόσμο», παρόλο που είναι λήπτης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (ΕΕΕ) από τις υπηρεσίες του υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και επιπρόσθετου επιδόματος αναπηρίας, δηλαδή συνολικού ποσού 850 ευρώ μηνιαίως. Τις νύχτες προσπαθεί να κοιμηθεί σε παγκάκια κυρίως στη Λάρνακα και σε εξωτερικούς χώρους καφετεριών στην παραλιακή περιοχή Φοινικούδων.
Η διάρρηξη που του άλλαξε τη ζωή…
Καθίσαμε σε καφενείο κοντά στην πλατεία Σολωμού και μου περίγραψε τις συνθήκες που κατά τα λεγόμενά του, τον έφεραν στην κατάσταση που βιώνει τώρα. Μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν θέλει να γνωστοποιηθεί η ταυτότητά του, παρόλο που ζήτησε ο ίδιος να μιλήσει στην εφημερίδα. «Δεν θέλω – μου είπε – να δημοσιευτεί το όνομα μου, γιατί δεν θέλω τον οίκτο. Θέλω ένα φίλο να μου δώσει το χέρι γιατί με εκτιμά και όχι γιατί με λυπάται. Καλύτερα να σε ζηλεύουν παρά να σε λυπούνται… Ως άστεγος εξευτελίζεσαι, χάνεις την αξιοπρέπεια σου… Αν δεν ήσουν εσύ τώρα να με κεράσεις, θα έμενα και σήμερα νηστικός…».
Τον ρώτησα για την οικογενειακή του κατάσταση και μου ανέφερε ότι κατάγεται από τουρκοκρατούμενο χωριό και ότι δεν έχει πια οικογενειακούς δεσμούς, μη θέλοντας να επεκταθεί περισσότερο. Πρόσθεσε ότι τα τελευταία 12 χρόνια είναι σοβαρά άρρωστος και ότι πριν αρρωστήσει, είχε εργαστεί για χρόνια στον τομέα του εμπορίου.
Και συνέχισε: «Πριν 4 μήνες, κάποιοι κλέφτες διέρρηξαν το σπίτι που ενοικίαζα τον τελευταίο ένα χρόνο στη Λάρνακα κοντά στην Αραδίππου και έκλεψαν όλα τα υπάρχοντα μου – ηλεκτρικές συσκευές, ρούχα, προσωπικά είδη και τα πούλησαν για ν’ αγοράσουν ναρκωτικά. Την υπόθεση ανέλαβε ο αστυνομικός σταθμός Αραδίππου και οι αστυνομικοί κατάφεραν και συνέλαβαν τους κλέφτες που είναι Κύπριοι ναρκομανείς. Από τότε είμαι στους δρόμους, γιατί ο ιδιοκτήτης, μού είπε να μην ξαναπάω. Μετά τη διάρρηξη, ζήτησα βοήθεια από το υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας που ενέκρινε αμέσως το αίτημα μου για στέγαση. Δικαιούμαι έξτρα χρήματα για το ενοίκιο, αλλά δεν τα παίρνω στο χέρι, τα δίνουν στον ιδιοκτήτη. Μου είπαν θα μου δώσουν χίλια ευρώ ως προκαταβολή για τα πρώτα δύο ενοίκια. Αλλά αυτά τα χίλια ευρώ τα κρατά ακόμα το Γραφείο Ευημερίας και για να τα δώσει, ζητά να παρουσιάσω συμβόλαιο ενοικίασης. Βρήκα περισσότερα από ένα διαμερίσματα για ενοικίαση, αλλά οι ιδιοκτήτες, με το δίκιο τους, θέλουν τα χρήματα για να υπογράψουν συμβόλαιο. Μόλις τους πω ότι θα καταβάλει το ενοίκιο το Γραφείο Ευημερίας, με διώχνουν λέγοντας ότι δήθεν το έχουν ενοικιάσει σε άλλον.Δεν βρίσκω λοιπόν στέγη, γιατί πρέπει ο ιδιοκτήτης να μιλήσει με το Γραφείο Ευημερίας και ο ιδιοκτήτης μού λέει, «αφού δεν έχεις λεφτά να με πληρώσεις στην αρχή, πώς θα με πληρώσεις μετά;». Και δεν δέχονται να μου ενοικιάσουν κανένα χώρο. Έτσι έμεινα στους δρόμους. Πήγα πριν τα Χριστούγεννα στο Γραφείο Ευημερίας και τους είπα, «είναι ντροπή για την Κυπριακή Δημοκρατία και για το Γραφείο Ευημερίας και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, να έχετε ένα ανάπηρο πάνω στο παγκάκι που έφτασε στο σημείο να ζητά βοήθεια από τον κόσμο και να κρατάτε τα χίλια ευρώ. Κάνετε κάτι, δεν βρίσκω στέγη». Στη συνέχεια, μου βρήκε το Γραφείο Ευημερίας ένα παλιόσπιτο στη Λευκωσία όπου ήδη έμεναν κάμποσα άλλα άτομα, οπότε έφυγα και πήγα το άλλο πρωί και έκανα το παράπονο μου. Μετά, το Γραφείο πλήρωσε και φιλοξενήθηκα σε ξενοδοχείο στη Λάρνακα για πέντε μέρες. Πριν 15 μέρες πήγα και τους βρήκα στο Γραφείο Ευημερίας κι έκανα φασαρία, λέγοντας τους ότι με στέγασαν και τώρα με βγάζουν στο δρόμο! Πριν 3 χρόνια έκανα σοβαρή εγχείρηση για να μπορώ να περπατώ και πούλησα το αυτοκίνητο μου για να ξοφλήσω, οπότε διακινούμαι πια, μόνο με λεωφορείο».
«Τη νύχτα γυρίζω εδώ κι εκεί για να κρατηθώ ζεστός»
-Πού κοιμάσαι αυτά τα βράδια του χειμώνα, μέσα στο κρύο;
-Όταν ήταν καλός ο καιρός, ξάπλωνα στα κρεβατάκια της θάλασσας στην παραλία απέναντι από το δημαρχείο της Λάρνακας. Τώρα κοιμάμαι όπου βρω λίγη ζεστασιά. Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να κοιμηθώ τη νύχτα, γυρίζω εδώ κι εκεί, για να κρατηθώ ζεστός. Κοιμάμαι λίγη ώρα το πρωί, καθισμένος σε καμιά γωνιά, όταν βγει ο ήλιος. Τον τελευταίο μήνα πέρασα κάποιες νύχτες σε καρέκλες έξω από μαγαζιά στην παλιά Λευκωσία. Όμως τις περισσότερες νύχτες, τις περνώ στην περιοχή των Φοινικούδων στη Λάρνακα και βολεύομαι όπως μπορώ, μετά που θα κλείσουν οι καφετέριες τα μεσάνυχτα. Αυτό που θέλω, είναι να βρω επιτέλους ένα σπίτι να στεγαστώ, να πληρωθεί ο ιδιοκτήτης από το Γραφείο Ευημερίας. Το κράτος, μου δίνει ως ανάπηρος που είμαι, 45 χιλιάδες ευρώ για ν’ αγοράσω ένα μικρό σπίτι σε χωριό. Αλλά…πρέπει να πληρώσω αυτά τα χρήματα και να έρθει μετά το κράτος να μου τα δώσει, αφού παρουσιάσω τα σχετικά έγγραφα της αγοράς του σπιτιού. Τι αποφάσεις είναι αυτές; Εγώ είμαι ένας φτωχός ανάπηρος που δεν μπορώ να βρω 45 χιλιάδες ευρώ, άρα δεν μπορώ να βοηθηθώ. Τηλεφώνησα στο Προεδρικό πολλές φορές και ζητώ από τον Πρόεδρο να με βοηθήσει να στεγαστώ….
Πηγή: Philenews
