Παιδιά με διαβήτη: Γονείς χάνουν τη δουλειά τους λόγω ανεπάρκειας του κράτους
Τον δικό τους Γολγοθά ανεβαίνουν καθημερινά οι γονείς μικρών παιδιών με διαβήτη. Πέραν από αυτή καθαυτή την πάθηση, για την οποία επιβάλλεται να εκπαιδευτούν πρώτα οι ίδιοι και να εκπαιδεύσουν στη συνέχεια σωστά τους μικρούς ασθενείς, υποχρεώνονται, σε αρκετές περιπτώσεις, να εγκαταλείψουν την εργασία τους, προκειμένου να μεταβαίνουν στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά τους για να παρακολουθούν την κατάσταση του σακχάρου τους.
Η κραυγή αγωνίας των γονιών ήταν ηχηρή και κατά την πρόσφατη συζήτηση του θέματος στη Βουλή, ωστόσο, τα παράπονα που κατέγραψε το Παρατηρητήριο Ασθενών της ΟΣΑΚ τον μήνα Νοέμβριο αποτυπώνουν με κάθε λεπτομέρεια την πραγματικότητα, κυρίως σε ό,τι αφορά τα μικρότερα παιδιά, τα οποία φοιτούν στην προδημοτική ή βρίσκονται ακόμα σε προσχολική ηλικία και φοιτούν σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία.
Το πρώτο παράπονο, υποβλήθηκε στο Παρατηρητήριο Ασθενών, από μητέρα παιδιού 6 χρόνων, το οποίο διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου Α τον Μάρτιο του 2023 και φοιτά στην προδημοτική.
Σύμφωνα με το παράπονο που υπέβαλε η μητέρα, στο νηπιαγωγείο που φοιτά το παιδί της δεν υπήρχε σχολικός συνοδός ή άλλο άτομο εκπαιδευμένο κατάλληλα. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου η μητέρα είχε καταθέσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα και δικαιολογητικά προκειμένου να παραχωρηθεί στο παιδί συνοδός, κάτι το οποίο ωστόσο δεν έγινε αφού η αρμόδια Αρχή την ενημέρωσε ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμοι συνοδοί. Δόθηκαν μάλιστα οδηγίες στις εκπαιδευτικούς του νηπιαγωγείου να κάνουν εκείνες τη μέτρηση του σακχάρου στο παιδί. Οι δασκάλες δεν μπορούσαν να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη και έτσι η μητέρα υποχρεώθηκε να πηγαίνει στο σχολείο για να κάνει τη μέτρηση στο παιδί της, γεγονός που την άφησε εκτός αγοράς εργασίας.
«Το παιδί μου χρειάζεται νοσηλευτικό λειτουργό ή συνοδό εκπαιδευμένο στη συνεχή παρακολούθηση και χορήγηση ινσουλίνης», ανέφερε η μητέρα στο Παρατηρητήριο Ασθενών της ΟΣΑΚ, προσθέτοντας ότι το παιδί παρουσιάζει συχνά υπογλυκαιμικά επεισόδια. «Πολλές φορές αναγκάζομαι να κάθομαι στο σχολείο μέχρι να συνέλθει το παιδί. Δεν μπορώ να πηγαίνω συνέχεια εγώ. Πρέπει να βρω μια δουλειά να βοηθήσω την οικογένεια μου».
Αμέσως μετά το παράπονο της μητέρας, η ΟΣΑΚ προχώρησε στις απαραίτητες διαδικασίες και τελικά παραχωρήθηκε στο παιδί συνοδός.
Σε δεύτερη περίπτωση παιδάκι 4 ετών διαγνώστηκε με διαβήτη. Επίσης η μητέρα υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση σχολικού συνοδού για το νηπιαγωγείο στο οποίο φοιτά, αλλά το αίτημα της δεν ικανοποιήθηκε διότι η φοίτηση του παιδιού σε νηπιαγωγείο δεν είναι υποχρεωτική με βάση την ηλικία του. Εισηγήθηκαν να κάνει τη μέτρηση του σακχάρου του παιδιού η διευθύντρια του νηπιαγωγείου, η οποία δεν είναι εκπαιδευμένη και δεν μπορούσε να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη. Η μητέρα αναγκάζεται να πηγαίνει στο νηπιαγωγείο για να παρακολουθεί την κατάσταση του παιδιού της.
Στην ΟΣΑΚ, ανέφερε στον «Φ» ο γραμματέας της ομοσπονδίας Μάριος Χαραλαμπίδης, «φθάνουν κατά διαστήματα παράπονα και από γονείς παιδιών που αντιμετωπίζουν άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας και χρήζουν διαρκούς και εξειδικευμένης παρακολούθησης. Οι περιπτώσεις των παιδιών με διαβήτη είναι ενδεικτικές του κενού που υπάρχει σε ό,τι αφορά την ασφαλή κάλυψη των μαθητών που χρειάζονται εξειδικευμένη φροντίδα και μας επιβάλλουν να τονίσουμε για ακόμα μια φορά την ανάγκη να εφαρμοστεί με το σωστό τρόπο, για όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη, χωρίς καθυστερήσεις και μεταβατικά στάδια, ο θεσμός του σχολικού νοσηλευτή. Τα παιδιά που χρήζουν εξειδικευμένης παρακολούθησης κατά τον χρόνο που βρίσκονται στα σχολεία είναι αρκετά. Ο θεσμός αυτός εφαρμόζεται εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες και σίγουρα δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση από τους γονείς να εγκαταλείπουν την εργασία τους για να τους προσφέρουν αυτά που έχουν ανάγκη μέχρι να ετοιμαστούμε εμείς ως κράτος για να εφαρμόσουμε κάτι το οποίο έχει ήδη δοκιμαστεί αλλού».
Από την άλλη, «δεν μπορούμε να λέμε ότι ένας δάσκαλος μπορεί να μετρά το σάκχαρο ενός μικρού μαθητή και να αναλαμβάνει την ευθύνη για την χορήγηση ινσουλίνης, εάν χρειάζεται. Οι σχολικοί συνοδοί είναι ένας τρόπος για να καλυφθεί αυτό το κενό αλλά και πάλι χρειάζεται εκπαίδευση για να μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση του παιδιού με τον σωστό τρόπο. Κάποια πράγματα, δεν μπορούν να περιμένουν».
Πηγή: Philenews
