Μπάχαλο με τον διευθυντή Ταχυδρομείων – Ακυρώνεται ο διορισμός για τρίτη φορά από το 2014
Για τρίτη φορά Δικαστήριο ακύρωσε τον διορισμό του Ανδρέα Γρηγορίου στη θέση Διευθυντή Ταχυδρομικών Υπηρεσιών, βρίσκοντας πως λανθασμένα ΕΔΥ και πρωτόδικο δικαστήριο έδωσαν σημασία σε προσόντα που δεν ήταν συναφή με τη θέση.
Η νέα απόφαση εκδόθηκε μετά από έφεση ενδιαφερόμενης προς το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο που στρεφόταν κατά της απόφασης της ΕΔΥ που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 21.11.14, με την οποία διόρισε τον Ανδρέα Γρηγορίου αναδρομικά από 1.2.08 στη θέση Διευθυντή Τμήματος Ταχυδρομικών Υπηρεσιών.
Αρχικά η ΕΔΥ με απόφασή της ημερομηνίας 20.12.07 διόρισε τον κ. Γρηγορίου στην επίδικη θέση, με την εφεσείουσα να ασκεί προσφυγή η οποία, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου την 4.10.10, οδήγησε σε ακύρωση τον διορισμό επειδή δεν τεκμηριωνόταν η κατοχή από το ενδιαφερόμενο μέρος της πενταετούς τουλάχιστο πείρας σε διευθυντικά/ εποπτικά καθήκοντα τα οποία να περιλαμβάνουν προγραμματισμό, οργάνωση, καθοδήγηση, συντονισμό και έλεγχο εργασιών κατά τις απαιτήσεις της παραγράφου 3(2) του Σχεδίου Υπηρεσίας.
Ακολούθησε επανεξέταση της πράξης η οποία κατέληξε την 18.10.10 σε εκ νέου διορισμό του κ. Γρηγορίου αναδρομικά από 1.2.08. Ως εκ τούτου, η εφεσείουσα άσκησε νέα προσφυγή. Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση ημερομηνίας 25.10.12 ακύρωσε ξανά την προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη αιτιολογίας ως προς τα στοιχεία που συνεκτιμήθηκαν για τη διαμόρφωση της επιλογής του κ. Γρηγορίου. Ακολούθησε δεύτερη επανεξέταση της πράξης η οποία έφερε τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης με την προσφυγή. Πρωτοδίκως, η εφεσείουσα ήγειρε και θέμα δεδικασμένου στη βάση ότι η ΕΔΥ απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο πρόσθετο μη απαιτούμενο προσόν του ενδιαφερομένου μέρους, πλάνη ως προς την πείρα της εφεσείουσας, παραγνώριση της ευμενούς για την εφεσείουσα σύσταση του Γενικού Διευθυντή χωρίς ειδική αιτιολογία, και πλάνη ως προς την προφορική εξέταση και την αρχαιότητα.
Στην απόφασή του το Συνταγματικό ανέφερε ότι «παρατηρούμε ότι η ΕΔΥ φαίνεται να προσέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο πρόσθετο και μη απαιτούμενο προσόν του ενδιαφερομένου μέρους κατά πλάνη και παραβίαση του δεδικασμένου στη δεύτερη προσφυγή. Ευλόγως αναμενόταν κατά νομολογιακή αρχή – αλλά και υπό τις περιστάσεις – να ληφθεί υπόψη το σύνολο της πείρας της εφεσείουσας και του ενδιαφερόμενου μέρους, δεδομένου ότι αμφότεροι διεκδικούσαν θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής».
Πηγή: Philenews
