Θα τους πούμε και ευχαριστώ, επειδή αντα-ποκρίθηκαν πέντε χρόνια μετά;
Η Chevron είναι επίλεκτος συνεργάτης του κράτους, όπως και τα άλλα μέλη της κοινοπραξίας του Αφροδίτη. Αλλά τα συμφέροντά μας δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκη. Και είναι αναγκαίο να διαπραγματευόμαστε μαζί τους, για να προασπίσει ο καθένας τα δικά του. Και αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν είναι εύκολες. Ιδιαίτερα αν ο ένας, π.χ., λέει ότι βιάζεται αλλά «έχει και άλλες δουλειές» και ο άλλος πραγματικά δεν κρατιέται να «βγάλει» φυσικό αέριο και να το πουλήσει, αλλά τι να πεις που δεν ξέρει να βγάλει τα μάτια του.
Όταν λοιπόν έχει προηγηθεί μία γραπτή προειδοποίηση από τον υπουργό Ενέργειας προς την κοινοπραξία για υφιστάμενες παραβάσεις χρονοδιαγραμμάτων και ακολουθεί η κατάθεση μιας νέας πρότασης (πέντε χρόνια μετά την προηγούμενη, που θα έπρεπε να ήταν ήδη σε προχωρημένη φάση υλοποίησης) για τον… σχεδιασμό της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος, λογικά ο Πρόεδρος δεν θα έπρεπε να κάνει την προχθεσινή δήλωση ικανοποίησης. Το πολύ-πολύ ας έλεγε «ως πολλάτε, κύριοι».
Διότι μάς έβγαλαν την ψυχή το 2019 και υποχρεωθήκαμε σε μια αναθεώρηση του αρχικού συμβολαίου, με αυξημένα οφέλη για τις εταιρείες και από τότε πάνε κι έρχονται για να μας συστήσουν υπομονή ή για να μας ζητήσουν εκπτώσεις στη συμφωνία.
Ε τώρα που καταθέτουν, κ. Πρόεδρε, μια πρόταση που φαινομενικά είναι κοντά σε εκείνα που και οι δύο πλευρές δεσμεύτηκαν το ’19, πρέπει να τους πούμε μπράβο; Είναι φρόνιμο να τους πούμε μπράβο;
Και γιατί να τους πούμε μπράβο; Επειδή με καθυστέρηση πέντε ετών «επιστρέφουν» στη δέσμευση για χρήση πλωτής μονάδας παραγωγής (FPU) στο κοίτασμα; Ή μήπως γιατί μάς πέταξαν ένα κόστος 4 δισ. δολαρίων… για να μας κόψουν τα πόδια;
Ο Πρόεδρος είπε ότι το επικαιροποιημένο πλάνο ανάπτυξης «βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, είναι προς τις θέσεις της Δημοκρατίας». Πριν καν αρχίσει η διαπραγμάτευση. Η οποία προβλέπεται αρκετά δύσκολη. Πάλι καλά δηλαδή που δεν αποδέκτηκε από μικροφώνου την πρόταση, χωρίς συζήτηση και ερήμην των συνεργατών του.
Και μας είπε και τη συνηθισμένη ατάκα: «Για εμάς, η παρουσία της Chevron, του αμερικανικού κολοσσού, στην ΑΟΖ της ΚΔ είναι ψήφος εμπιστοσύνης». Για εσάς, Πρόεδρε, ίσως. Για πολλούς άλλους, πραγματική ψήφος εμπιστοσύνης θα ήταν να έπιαναν δουλειά η Chevron και οι άλλοι για να βγει το αέριο στις αγορές, αντί να πηγαινοέρχονται για αναβολές και παζάρια.
Προφανώς ξέρει ο Πρόεδρος ότι όσα έξοδα κάνουν οι εταιρείες για έρευνες και άντληση φυσικού αερίου τα παίρνουν πίσω βάσει συμβολαίου, όταν θα αρχίσει η εμπορία του καυσίμου. Δηλαδή, χρειάζεται μεγάλη προσοχή να μην σου φουσκώνουν τα έξοδα, διότι αυτό οδηγεί σε μειωμένα έσοδα για εσένα. Και είναι γι’ αυτό που στα αρχικά στάδια αυτής της ατελείωτης περιπέτειας, είχε γίνει μεγάλη συζήτηση κατά πόσο είχαν στηθεί οι αναγκαίοι μηχανισμοί στην Υπηρεσία Υδρογονανθράκων και αργότερα στην Εταιρεία Υδρογονανθράκων Κύπρου, ώστε να ελέγχουν αξιόπιστα όλες τις δαπάνες των εταιρειών και να απορρίπτουν τις αδικαιολόγητες.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα, κ. Πρόεδρε. Και για να γίνει χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται να διασταυρωθεί με στοιχεία από τη διεθνή αγορά το βάσιμο του κόστους που προκαθόρισε η κοινοπραξία, να γίνουν συγκρίσεις με παρόμοιες υποδομές παραγωγής φυσικού αερίου σε κοντινές ΑΟΖ, να αναζητηθούν φθηνότερες λύσεις, αν υπάρχουν, χωρίς να χαθούν τα πλεονεκτήματα της πλωτής μονάδας παραγωγής (FPU).
Διότι, γκρινιάζουν μεν πολλοί ότι «εθέλαμεν πλωτή μονάδα και τωρά που μας είπαν 4 δισ. εν μας άρεσεν», αλλά να έχουμε υπόψη ότι το βασικό που είχαν πει τότε -με την προηγούμενη πρόταση Chevron- οι τεχνοκράτες, η Υπηρεσία Υδρογονανθράκων, η ΕΥΚ και ο γαλλικός συμβουλευτικός οίκος Beicip Franlab, ήταν πως, χωρίς FPU, θα γλυτώναμε όντως ένα σημαντικό κόστος, αλλά θα χάναμε μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου που θα έμεναν στον βυθό και μάλιστα στη φάση ανάπτυξης που θα αναλογούν στο κράτος αυξημένα ποσοστά κερδών (μετά την αποπληρωμή δαπανών στις εταιρείες). Αυτοί τα είπαν, όχι η στήλη.
Πρώτα λοιπόν η διαπραγμάτευση, κ. Πρόεδρε, και μετά η ικανοποίηση για την «ανταπόκριση». Διότι ακούμε πως εδώ δίπλα, στο Ισραήλ, μια πιο αναβαθμισμένη πλατφόρμα παραγωγής, επεξεργασίας και αποθήκευσης φυσικού αερίου και πετρελαίου (FPSO), της ελληνικής Energean, παράγει και στέλνει στο Ισραήλ τις ίδιες ποσότητες που υπόσχεται η Chevron (800 εκατ. κυβ. πόδια την ημέρα), με συνολικό κόστος υποδομής περίπου 2 δισ. δολάρια. Προφανώς χρειάζεται ψάξιμο από την Υπηρεσία Υδρογονανθράκων και την ΕΥΚ.
Πηγή: philenews.com
