Τον διαχωρισμό της UEFA σε «δυνατούς» και «αδύνατους», στις κληρώσεις των προκριματικών, δεν πρέπει να τον παίρνουμε πολύ στα σοβαρά (στις περισσότερες περιπτώσεις). Άλλωστε το ποδόσφαιρο είναι το μοναδικό ομαδικό σπορ κατά το οποίο, συχνά-πυκνά, το αουτσάιντερ ρίχνει στο καναβάτσο το φαβορί.
Επομένως πολλές φορές ενοχλούμαι όταν ακούω χαρακτηρισμούς όπως «ψαράδες», «μπυραρίες» και «χωριά», που αποδίδονται σε αντίπαλους των ομάδων μας. Αποτελεί μάλιστα και τραγική ειρωνεία να κοιτάζουμε τόσο αφ’ υψηλού εκπροσώπους άλλων χωρών, αν αναλογιστεί κανείς το ποδοσφαιρικό ανάστημά μας.
Αν λοιπόν, σε άθλημα που αυξάνει τις πιθανότητες στον λιγότερο ισχυρό, σας τοποθετούσαν στο γκρουπ των «αδυνάτων», πώς θα θέλατε να ήταν ο «δυνατός» με τον οποίον θα ζευγαρώνατε; Προφανώς θα διαλέγατε ομάδα που θα παρουσιαζόταν ανέτοιμη. Που δεν θα ευστοχούσε στην πρόσληψη προπονητή, που θα είχε σκιά του εαυτού τους τα πλείστα περσινά ατού του και που οι «μετεγγραφές της διαφοράς» δεν θα είχαν προλάβει το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας.
Ε, ναι, θα διαλέγατε τον ΑΠΟΕΛ του φετινού καλοκαιριού, ο οποίος είχε ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά. Πάλι καλά να λέει, που στην περίπτωσή του κατάφερε το ελάχιστο που διεκδικούσε: τη συμμετοχή του στη League Phase του Κόνφερενς Λιγκ, αν και άρχισε με στόχο το Τσάμπιονς Λιγκ και που η κλήρωσή του δεν απαγόρευε τα όνειρα (στη θεωρεία τουλάχιστον, διότι η πράξη έδειξε άλλα…).
Αντιμετώπισε δύο τέτοιες ομάδες φέτος, «αδύνατες» δηλαδή, τις Πετροκούμπ και Ρίγα ΦΣ, ενώ ενδιαμέσως αποκλείστηκε από τη Σλόβαν, η οποία ήταν όμως στους «seated» και οι γαλαζοκίτρινοι στους «unseated». Προκρίθηκε απέναντι στη μία για ένα γκολ (1-0, 1-1) και βγήκε νοκ άουτ από την άλλη στα πέναλτι (1-2, 2-1/2-4).
Απέναντι και στις τρεις ομάδες δεν υστερούσε σε ποιότητα. Ήταν όμως πίσω σε θέματα ετοιμότητας και ομοιογένειας. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι όλες τους είχαν μόνο δύο προπονητές από το 2020 και μετά. Κάτι που, πέρα από τα αγωνιστικά ευεργετήματα που δημιουργεί, φανερώνει και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για τις τρεις αντίπαλες των πρωταθλητών μας: Το δικαίωμα στην αποτυχία!
Ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Όχι μόνο επειδή είναι μεγάλη ομάδα, άρα είναι μαθημένος να ζει πάντα στην πρίζα, μα και λόγω της κατάστασης που έχει περιπέσει αναφορικά με το οικονομικό. Διότι η πίεση αυξάνεται κατακόρυφα όταν η ευρωπαϊκή διάκριση αποτελεί το μοναδικό ρεαλιστικό σχέδιο σωτηρίας του και συνεπώς, το πιστόλι βρίσκεται στον κρόταφο του προπονητή και τα έξτρα βαρίδια στα πόδια των παικτών του…
Πηγή: Goal News
